Do 2020 r. życie Kamila toczyło się pomyślnie. Studia, wymarzona praca, plany na przyszłość. Kiedy pewnego dnia nie mógł wstać z krzesła, oblał go zimny pot, serce łomotało jak szalone a oddech spłycony.
Szybka podróż do szpitala z myślą że to może zawał lub udar mimo młodego wieku. Prawdziwa diagnoza padła dopiero po upływie roku.
Twierdzili, że to „zwykła” nerwica. Jak się okazało później sprawa wyglądała znacznie poważniej.
– Choroba pozbawiła mnie uśmiechu, godności. Kleszcz odebrał mi życie – mówi 27- letni Kamil Kwiatkowski. Jeszcze 3 lata temu był zdrowym, pełnym energii chłopakiem. – Jeździłem codziennie na rowerze, spotykałem się z przyjaciółmi, skończyłem studia inżynierskie. Byłem w szczęśliwym związku, pracowałem jako mechanik w jednej z okolicznych kopalń. Nie miałem wówczas żadnych problemów zdrowotnych – dodaje.
Wszystko zaczęło się w 2020, kiedy po kiepsko przespanej nocy z towarzyszącą gorączką z rana zbudził go atak serca i ciężki spłycony oddech. Pamiętam to jak by to było wczoraj. Brak miejsc w szpitalach ze względu na trwającą pandemie. Miejsce znalazło się dopiero w Szpitalu w Nowej Soli. Po licznych badaniach lekarze stwierdzili po prostu przemęczenie i stres. Jednak zły stan zdrowia i kiepskie samopoczucie nie mijało.
Przez ponad rok trafiał od lekarza do lekarza. Cztery pobyty w szpitalu. Diagnozy? Różne reumatolidalne zapalenie stawów, autoimunnologiczne zapalenie mózgu, parkinsonizm, stwardnienie rozsiane. Brak celowanego leczenia i trafnej diagnozy sprawiał że objawy takie jak silne bóle stawów i mięśni, paraliże podczas snu, silna depresja i stany otępienne czy przewlekłe zmęczenie wzbierały na sile.
Dopiero liczne, bardzo specjalistyczne badania wskazały właściwy kierunek i ostateczną diagnozę. Jak się okazało winowajcą całego zła był kleszcz, który jest często niewiele większy od ziarna maku.
- W momencie poznania diagnozy zdążyłem stracić wszystko pracę, znajomych z którymi przestałem się spotykać. Zostałem sam. Miałem wrażenie że moje życie się skończyło.
- Niestety leczenie przewlekłej boreliozy w Polsce jest bardzo drogie. Do tej pory leczyłem się z własnych oszczędności. Niestety dalej już nie jestem w stanie finansować kosztów leczenia a są to fizjoterapie, antybiotyki, zioła, wizyty lekarskie, badania kontrolne, dieta stosowana przy antybiotykoterapii. Leczenie pochłania miesięcznie około 3000 zł. Na chwilę obecną kiedy skończyły się oszczędności nie ma też leczenia a choroba nie odpuszcza osłabiając tym samym i tak już słaby organizm. Od 2 lat toczę nierówną walkę i niestety bez pomocy dobrych ludzi póki co tą walkę przegrywam. Mierząc się regularnymi gorączkami i atakami nocnymi, które są spowodowane toksynami bakterii.
Przed chorobą Kamil uwielbiał jeździć na rowerze. Często jeździł w polskie góry, morze lub spędzał wolny czas na wsi. Dziś każdy dzień to olbrzymie zmęczenie i ból. „Stałem się więźniem własnego ciała, otwieram rano oczy i nie mam ochoty wstawać bo to ciało przypomina mi o nierównej walce z patogenami, mikroorganizmami które zmieniły mój świat. Jeszcze do niedawna myślałem o przyszłości, skończeniu studiów magisterskich, zakupie mieszkania. Dziś ta przyszłość to sprzęt do wlewów, lekarstwa, paragony oraz faktury, które pozwoliłby mieć własne cztery kąty, gdyby nie to, że ratują mi zdrowie.
Kochani, choroba dała mi nieźle popalić i nadal uprzykrza mi życie, ale ja się nie poddaje i wierzę w wasze wielkie serca. Dajecie mi motywacje i wiarę, że da się z tym wygrać. Poprzez pomoc i dorzucenie cegiełki na dalszą walkę. Wierzę, że będę mógł wrócić do wszelkich aktywności jak sport, studia czy spotkania ze znajomym. Z całego serca dziękuję. W przyszłości kiedy poczuję się nieco lepiej chciałbym dzielić się wiedzą na temat leczenia, świadomości i przebiegu samej choroby w postaci live na youtube. Dziękuj, do zobaczenia.
Kamil
LINK DO ZRZUTKI:
https://pomagam.pl/leczeniedlakamila
mat. pras.
REKLAMA
REKLAMA
