Poznajemy powiat średzki: pałac w Piotrowicach

Obiekt znajduje się po północnej stronie rzeki Strzegomki oraz po południowej stronie drogi w kierunku na Kąty Wrocławskie. Niestety, najbardziej reprezentacyjna budowla tego założenia – pałac – została rozebrana w 1974 roku i nie ma po niej żadnego śladu.

Piotrowice po raz pierwszy w źródłach pisanych wzmiankowane są w 1221 roku pod nazwą Goiez cum Petres. Przez wieki miejscowość przechodziła różne zmiany własnościowe. Założenie pałacowo-parkowe powstało najprawdopodobniej na początku XVII wieku, kiedy to właścicielem Piotrowic był ród Nimitz von Silvitz. Nie wiadomo jak wówczas wyglądał pałac i jego otoczenie.

Więcej można powiedzieć o założeniu z połowy XVIII wieku, gdyż zostało ono uwiecznione na dwóch rycinach F.B. Wernhera z tego właśnie czasu. Można z nich wywnioskować, że założenie to składało się z barokowego pałacu, położonego w centralnej części, a także z zabudowań folwarcznych usytuowanych w części zachodniej oraz z ogrodu urządzonego w części wschodniej. Do dzisiaj najlepiej zachowanymi elementami tego założenia są dwie bramy wjazdowe – południowa i północna, pochodzące z lat 20-tych i 30-tych XVIII wieku.

Pałac zbudowany był na planie prostokąta, dłuższą osią osadzony po linii północ – południe. Miał trzy kondygnacje oraz masywną wieżę na osi wejścia. Wspomniane zabudowania folwarczne, a przede wszystkim ogród były naprawdę imponujące. Przypuszczać można, że było to dzieło hrabiego Heinricha Wilhelma von Wilczek, który był właścicielem miejscowości do 1739 roku.

W XIX-tym stuleciu całość założenia została przebudowana; nie spowodowało to jednak zasadniczej zmiany wyglądu całego zespołu. Pomimo zniszczeń z lat 70-tych, przy odrobinie wyobraźni oraz przy wykorzystaniu dawnych rycin i źródeł pisanych, można sobie przybliżyć wygląd pałacu i jego otoczenia.

Warto wiedzieć też, że na terenie parku znajduje się średniowieczne grodzisko. Być może było ono pierwotną siedzibą właścicieli Piotrowic. Ostatnio cały park został poddany pracom porządkowym. Można go zwiedzać. Ale najlepiej po prostu wybrać się tam na spacer i spędzić miły czas w cieniu przyrody i historii.