Miejscowość Rakoszyce powstała pod koniec XII wieku, wtedy też pojawiła się o niej pierwsza wzmianka pisana w źródłach historycznych.
Miejscowość była wtedy własnością Friczco de Jarischow – notariusza książęcego. Po wielu zmianach własnościowych wieś weszła w posiadanie rodziny von Kramsta z Chwalimierza. W średniowieczu funkcjonował w niej drewniany kościół, przebudowany na murowany dopiero w 1891 roku.
Na wschód od kościoła w XVI wieku zbudowano pałac. Mówi się, że powstał on na miejscu wcześniejszego, średniowiecznego zamku na wodzie. Pałac był przebudowany w XIX wieku. Obecnie jest bardzo zniszczony, choć długo po wojnie był użytkowany, a nawet remontowany. Szkoda, że coraz bardziej popada w ruinę, bo był naprawdę wspaniały.
Wzniesiono go na planie prostokąta, miał dwie kondygnacje i użytkowe poddasze. Do pałacu wchodziło się od strony południowej przez piękny mostek przerzucony nad fosą, choć nie wiadomo czy otaczała ona całe założenie. Pozostałością po niej jest urokliwe oczko wodne zachowane po wschodniej stronie pałacu. Budowla była tynkowana; obecnie tynk w wielu miejscach nie jest zachowany, ale za to doskonale widać cegłę i kamień, z których pałac zbudowano.
Niezwykle ciekawe jest zdobienie południowej i zachodniej elewacji pałacu. Na każdej z nich widoczne są po cztery pilasty, czyli swego rodzaju imitacje kolumn, nawiązujące do greckiego stylu jońskiego. Jest to ewidentnie wyraz zainteresowania właścicieli pałacu starożytną kulturą Grecji. Styl joński, jak również dorycki, został ostatecznie ustalony w VII wieku przed Chrystusem. W stylu tym dwa wieki później zbudowano na przykład świątynię Erechtejon na ateńskim Akropolu.
Zachowane relikty pałacu w Rakoszycach widoczne są pośrodku parku założonego w XIX wieku. Obecnie jest on mocno zaniedbany. Do 1945 roku w parku znajdował się pomnik Nickela Otto Ferdinanda von Debschitz. Jest on przedstawicielem rodziny, która była właścicielem pałacu przez niemal trzy stulecia – od XVII do XIX wieku. Na osi zachodniej elewacji widniała niegdyś tablica z herbem tej rodziny.
Pałacowi towarzyszył oczywiście folwark. Jego pozostałości widoczne są po lewej stronie drogi w kierunku na Kąty Wrocławskie. Ogromnie charakterystyczna jest, pięknie zdobiona, neogotycka brama wjazdowa z 2. połowy XIX wieku. Nietrudno ją zauważyć, jadąc tą właśnie drogą.
Grzegorz Borowski
REKLAMA
REKLAMA
